پس عزا بر خود کنید ای خفتگان        زانک بی مرگیست این خواب گران

روح سلطانی ز زندانی بجست          جامه بدرانیم و چون خاییم دست

چونک ایشان خسرو دین بوده اند       وقت شادی شد چو بشکستند بند 

                    صلی الله علیک یا ابا عبدااه الحسین